W czasie kolonizacji kwitł handel afrykańskimi niewolnikami. Czarni mieszkańcy Afryki byli łapani i wysyłani statkami do Ameryki, gdzie sprzedawano ich jako niewolników. Niewolnictwo było zmuszaniem do ciężkiej pracy, życiem w niedostatku, znęcaniem się i życiem w cierpieniu. Niewolników traktowano jak zwierzęta, byli tylko darmową siłą roboczą.
W tym czasie w Brazylii powstała Capoeira. Niewolnicy potrzebowali czegoś, co pozwoliłoby im zachować formę fizyczną i duchową; czegoś, co pomogłoby im trzymać się razem, nie stracić poczucia siły i co pozwoliłoby im zachować afrykańską kulturę oraz przynosiłoby radość. I z tych właśnie względów Capoeira była surowo zabroniona przez właścicieli niewolników. Jednak sztuka ta nie pozwoliła sobie na stłumienie, torując sobie swoją własną drogę.
Jak powstała Capoeira?
Niewolnicy, którzy mogli opuszczać swoje Fazenda (miejsca zamieszania) uciekali do lasu. Właściciele wysyłali oczywiście za nimi strażników, aby sprowadzili ich z powrotem. Spotkanie na leśnej polanie (z port. Capoeira) zamieniało się w walkę, niewolnicy nogami, rękoma, głowami prowadzili dziką walkę, broniąc się przed strażnikami.
Po powrocie do Fazendas właściciele zadawali strażnikom pytanie: „Gdzie znaleźliście niewolników?” Odpowiedź brzmiała: „Na Capoeira”.
Capoeira w lesie była walką o przetrwanie, w Fazendas natomiast była to gra, która w momencie pojawienia się właścicieli lub strażników natychmiastowo zamieniała się w taniec. W rzeczywistości była to broń, sposób na przeciwstawienie się złemu losowi. Dzięki Capoeira wielu niewolników wywalczyło sobie wolność, co w konsekwencji doprowadziło do powstania Quilombos (1600 – 1695) będącymi twierdzami zbudowanymi w puszczy przez zbiegłych niewolników. Żyli tam przez 95 lat, mniej lub bardziej pewni swojego przetrwania, chroniąc się przed ponownym ujęciem przez swoich właścicieli.
W 1888 roku niewolnictwo w Brazylii zostało prawnie zabronione. Capoeira była jednak jeszcze przez dziesiątki lat formą walki dla gnębionych, ludzi z marginesu społecznego. Była zabroniona, a Capoeiristas byli ścigani przez policję.
Legalny status Capoeira uzyskała dopiero w 1927 roku. W 1937 roku Mestre Bimba otworzył pierwszą, oficjalnie zarejestrowaną Akademię Capoeira. Od tej pory sztuka ta torowała sobie znakomicie drogę, aż do momentu uzyskania statusu brazylijskiego sportu narodowego. Dzisiaj jest popularna w całej Brazylii i jest już zwyczajem w dobrym guście uprawiać Capoeira, która rozwija się w coraz większym stopniu na całym świecie.
